Per boot naar Maillezais
De volgende dag brengen we opnieuw op het water door. In het Marais Maillé varen we met een elektrisch aangedreven bootje te midden van de natuur in twee etappes naar de abdijruïne van Maillezais. Kapitein en gids is Hubert Joyeux, oud-burgemeester van Maillé, een dorpje met slechts 800 inwoners. Hij kent het Marais op zijn duimpje en vertelt enthousiast over de geschiedenis van de streek, het waterbeheer en de fauna die tot 250 vogelsoorten omvat.
Maillezais was een van de eilandjes in de inham en dus een prima uitvalsbasis voor de benedictijnenorde om hier een abdij te bouwen. De monniken legden delen van het moeras droog, verbouwden graan en deden aan zoutwinning. Onder meer de Franse humanist en schrijver François Rabelais, auteur van ‘Gargantua en Pantagruel’, was hier ooit te gast. De godsdienstoorlogen maakten echter een eind aan de aantrekkingskracht van de abdij van Maillezais. De abdij werd gesloten, de meeste gebouwen werden deels of volledig afgebroken en nooit heropgebouwd. In 1996 verkocht de toenmalige eigenaar, bezorgd om het behoud van het domein, de abdij aan de gemeente Vendée en het is nu een toeristische en historische trekpleister.
Markt op het water
Elke laatste zaterdag van juli vindt in Vanneau een keer per jaar een 'marché sur l’eau' plaats, een markt op het water. Hier vind je vooral lokale producten: de onvermijdelijke witte bonen of mojettes, maar ook honing, confituur, smakelijke kaastaarten, allerhande patés en terrines en veel meer. Een aantal standhouders vind je op het water. Hun bootjes zijn vaak versierd en de bezoekers stappen zelf in een van de klaarliggende barques om op het water boodschappen te doen.
De Vendée: rust alom
Het Marais Poitevin beslaat ongeveer 100.000 hectare waarvan 18.553 hectare beschermd natuurgebied is. “Het waterbeheer in het Marais Poitevin is een delicate zaak”, vertelt Hubert Joyeux. “Er is het water van de Atlantische Oceaan, maar ook het water van de rivieren die in het Marais uitmonden. Regelmatig zijn er overstromingen, dus een goede doorstroming van het water is erg belangrijk. Tot de jaren vijftig was dit de Far West, maar toen kwamen er duidelijke afspraken: er werden charters opgesteld die bepaalden hoeveel water waar mocht doorgelaten worden. Sindsdien zijn er geen grote problemen meer, behalve als de natuur haar eigen ding doet en toch delen van het Marais laat overstromen...” Het beheer van de dijken is een permanente zorg. Het aantal moerasbevers wordt op één miljoen geschat, al weet Hubert niet of dat aantal klopt. Maar dat het er véél zijn, dat staat buiten kijf.
