Reportagetip: Royaal Jordanië

Tijd om iets te gaan eten. Aan de overkant van het koffiehuis ligt in een steegje restaurant Hashim. Een bijzonder lelijk eethuis, maar je kunt er voortreffelijk tafelen! Onder andere de roemruchte falafel en hummus zijn om van te smullen. ‘It’s the inside that matters, not the outside.’ En dat moet ook de oogverblindend mooie koningin Rania gedacht hebben, want zij komt af en toe in dit formidabel lelijke restaurantje eten, getuigen de foto’s aan de muur.

We slenteren door de ondergrondse vlees-, vis- en groentemarkten. Een prachtig schouwspel van verse producten en keurende - en afkeurende - huisvrouwen. Ten slotte trekken we naar de trendy uitgaansadresjes in de wijk Shmeisani. Rond een blok van vier straten kun je je tegoed doen aan cocktails, de immer aanwezige waterpijp, mixdrankjes en fruitsapjes, alles alcoholvrij. Wil je toch een alcoholische afzakker, dan moet je de clubs of de lobby van een hotel opzoeken.

Er heerst een drukte van jewelste: mooi opgemaakte meisjes met stoere jochies aan hun zijde paraderen over straat, gezinnen sjokken rustig voort en jonge twintigers roken samen een waterpijp. Amman is een stad waar je je helemaal in kunt en móet onderdompelen.

Mind, body & spirit

Zeg je Jordanië, dan zeg je ook: drijven in de Dode Zee. Wat echter niemand verteld heeft, is dat het niet slim is om je gezicht ‘op te frissen’ met het olieachtige water. Alsof er duizenden scheermesjes over je gezicht gehaald worden! Goddelijk daarentegen is de vette modder van de bodem van de Dode Zee. Ieder rimpeltje verdwijnt als sneeuw voor de zon als je je hiermee insmeert. Dat is gegarandeerd, want je huid is waarschijnlijk nog nooit zo strak getrokken als door deze immense hoeveelheid zout.

De omgeving van de Dode Zee is op vele vlakken goed voor lichaam en geest. In het natuurreservaat Wadi Mujib kun je schitterende wandelingen maken, dwars door de ruwe ongerepte natuur. Het is klimmen en klauteren over rotspartijen, door geulen en greppels, maar het is fenomenaal mooi. En met een beetje geluk spot je zelfs steenbokken. Je kunt er ook aan canyoning doen, op voorwaarde dat er voldoende water in de rivier staat.

Al-Zarb, bedoeïenen en kamelen

Een andere hotspot is Wadi Rum, waar we met een 4x4-terreinwagen de woestijn in trekken. De zon begint al onder te gaan, een spectaculair mooi zicht. We hobbelen over zandduinen, van alle kanten omringd door flinke rotsen en rood zand. Geen mens komen we tegen, en op onze terreinwagen na is er ook geen verkeer. Zetten we de motor af, dan rest er niets dan stilte. Uniek.

De nacht brengen we door in een bedoeïenenkamp in de woestijn. Het Captain’s Desert Camp is vrij groots opgezet, onder een rode rotsformatie. Er wordt muziek gespeeld op de ganun en de ud (soort gitaartjes), er zijn enkele kampvuren waar thee wordt gedronken en natuurlijk wordt er waterpijp gerookt. Dan neemt de ‘grote baas’ ons mee tot buiten het kamp voor een ‘special surprise’. Vier mannen beginnen noestig te graven in de dorre woestijngrond, bijgelicht door een ielig straaltje licht uit een zaklamp. Na een halve meter worden de mannen voorzichtiger en vegen ze zachtjes het zand van de oplichtende folie. Met vereende krachten tillen ze een stellage van drie verdiepingen uit de grond. De geur die vrijkomt, brengt ons het water letterlijk in de mond. Het principe van deze ‘Al-Zarb’, een ondergrondse oven, is simpel. Onder een deksel van folie en woestijnzand smeulen de ‘voorverwarmde’ kip en lamsbouten gestaag door, waarbij het vet op de grote schotel met rijst en groenten druipt. Een smaaksensatie puur natuur!

Wanneer de thee gedronken is en het leven besproken en bewierookt is aan het kampvuur, is het tijd om onze tent op te zoeken. Met enkel een kaarsje gaan we ons donkere hol binnen en treffen we twee katten op ons bed aan. Het wordt een korte nacht, tussen sluimer en slaap, continu gewekt door rondrennende beesten. Maar de ochtendstond heeft echt goud in de mond.

Jordanië, royaal tot en met

Petra is terecht een van de zeven wereldwonderen. En het begint al indrukwekkend, met de anderhalve kilometer lange wandeling door As Siq, de toegangspoort naar Petra, waarbij we de eerste in rotsen uitgehouwen woningen zien. De drukke mensenmassa moeten we er wel bijnemen. Maar op een gegeven moment beslissen we er helemaal voor te gaan: we laten het toeristengeweld voor wat het is, sluiten de ogen, zetten het verstand op nul en dromen gewoon weg naar het begin van de negentiende eeuw, toen Johann Ludwig Burckhardt deze historische stad herontdekte. Complete stilte, de spanning stijgt ten top, en dan is er de eerste climax: de schatkamer Al-Khazneh. Ook de Street of Façades, het theater, de Sextus Florentinus-tombe en het klooster Ad-Deir zijn adembenemend.

Jordanië is royaal in alles. Het is een constitutionele monarchie, meer bepaald een Hasjemitisch koninkrijk, met waarschijnlijk de mooiste vorstin ter wereld. Maar het land is ook gastvrij, met een rijke cultuur en natuur en een schitterende culinaire traditie. Kortom, op een royale wijze superlatief veelzijdig.