- Home »
Reportagetip: In de omarmende wijnheuvels van de Moezelmeander
Reportagetip: In de omarmende wijnheuvels van de Moezelmeander
Een trage, kronkelende rivier met achter elke haarspeldbocht met wijnranken bezaaide heuvels, elegante middeleeuwse dorpjes, dichtbegroeide bossen en oude wijnhouzen. De Moezel zal voor altijd een aangename verblijfplek blijven voor wijn- en natuurliefhebbers.
Na anderhalf uur klimmen vanuit het dal door de dichte bossen, bereiken we de top van Grevenburg. Rechts voor ons ligt de burchtruïne en als we ons omdraaien, zien we diep beneden de Moezel en zijn prachtige rondingen door de vallei. De ranke promenadebrug glinstert in de zon: ze overspant onze oever aan de zijde van Trarbach met de overkant in Traben. In de heuvels achter Traben glooien de wijnranken, op de Moezel zelf zien we een riviercruise schip voorbijvaren. Stipjes bewegen langs de kade, aan de snelheid te zien zijn het waarschijnlijk fietsers.
Herve, Venen, Moezel
Het stadje Traben-Trarbach aan de Moezel ontwikkelde zich rond 1900 tot één van de belangrijkste wijncentra van Europa. Ook vandaag nog wordt er uitstekende riesling geproduceerd. Maar de regio is vooral ook een prachtige streek voor wandelingen, fietstochten en tochtjes op de rivier. Traben-Trarbach ligt amper honderd kilometer voorbij de Belgisch-Duitse grens tussen Trier en Koblenz. Vanuit Luik rijden we door het Land van Herve over heuvels rijk aan groen: eindeloze weiden, grasvlaktes en boomgaarden. Verderop gaat het landschap over in de Hoge Venen rond Sankt-Vith. Hier worden de heuvels hoger en steiler, terwijl de bossen donkergroen kleuren. We aanschouwen eindeloze heidevelden, moerassen en veen, een voorafname reeds van de sfeer in de Moezelstreek.
Overstekend hert
Na het passeren van de Belgisch-Duitse grens staan er overal borden die waarschuwen voor overstekende herten. We rijden door dichte bossen, met slechts af en toe een tegenligger. Een honderdtal meter voor ons zien we plots een schuin geparkeerde wagen dwars over de weg staan. In de voorruit zit een grote barst, een vrouw komt onze richting uitgelopen. Ze vertelt aangedaan: “We kwamen hier voorbij gereden en plots hoorden we een luide klap. Onze voorruit was gebarsten.” Het bleek een hert te zijn dat de weg overstak. Na de aanrijding kon het gekwetste dier nog voldoende lopen om terug in het bos te verdwijnen. Enigszins onder de indruk zetten we onze tocht verder naar Traben-Trarbach. We zijn nu wel aandachtig voor de borden-met-de-herten en rijden aan een veel lagere snelheid.
Kwaliteitsvolle moezelwijn
Wanneer we Traben-Trarbach binnenrijden, valt direct de grote, blauwe brug op. Onder de brug zien we een dubbele aak van wel liefst 80 meter lengte op de Moezel varen. De wijnen in de Moezelstreek worden namelijk vervoerd door zulke platte aken. Helaas is de wijnhandel sinds de 17e eeuw sterk verminderd. Niet alleen door de crisis en de oorlogen in die periode maar ook door de druifluis. Deze tastte in de 19e eeuw twee derde van alle wijnstokken aan. Gelukkig kwam er een heropleving. De wijnbouwers realiseerden zich dat enkel een kwaliteitsaanpak de wijnhandel opnieuw kon doen floreren. Ze gingen daarom uitsluitend volrijpe druivenoogsten om de beste wijnen te creëren. Tot op vandaag zijn er veel wijngaarden rond de Moezel. Vooral witte wijnen worden geproduceerd die gebaseerd zijn op de rieslingdruif, de onbetwistbare kwaliteitsdruif in Duitsland.
We bezoeken Mont Royal, op een heuvel geprankt tussen de twee oevers van de Moezel, en omgord door wijngaarden met prachtig geschikte rijen. Daar ontmoeten we wijnbouwer Markus Boor. “Mont Royal is een zeer klein gebied maar wel prachtig gelegen beneden aan de oevers, andere wijngebieden liggen boven de heuvel en verder van de stad.” Markus runt sinds 2009 samen met zijn vrouw het familiebedrijf ‘Louis Klein Weingut’, dat al 450 jaar bestaat. Van generatie op generatie wordt de liefde voor wijn en het Moezellandschap doorgegeven. De familie specialiseert zich in rode wijnen, vooral de klassiekers zoals schwarzriesling en pinot noir. Hun geheim voor de speciale aroma’s van de wijnen: eiken vaten.
Traben-Trarbach is een uitstekende omgeving om aan wijnbouw te doen. Toen de Romeinen meer dan 2000 jaar naar de Moezel kwamen erkenden ze het gebied met zijn steile rotshellingen als ideale basis om druivenstokken te planten en wijn te produceren. Door de steile hoek van de zoninstraling verwarmt het bodemoppervlak beter en kunnen de druivenstokken sneller groeien. Tegenwoordig wordt er zo’n 9000 ha oppervlakte gebruikt voor wijngaarden.
Idyllisch verblijven
Het grondgebied van Traben-Trarbach beslaat twee delen: de binnenkant van de Moezel-meander is Traben en de buitenkant is Trarbach. De pittoreske stad straalt flair en charme uit. Met zijn amfitheater, eindeloze wijnranken en wijngaarden, fascinerende gebouwen en architecturale schatten uit de Jugendstil en Belle Epoque en de typische vakwerkhuizen in pleisterwerk creëert de 'twee-stad' een romantische sfeer.
Ook rond de Moezel is het zeer idyllisch verblijven: aan de oevers vormt zich een keten van kastelen, wandelroutes, fietsroutes, speelpleinen en een mooie natuurlijke promenade. Het hotel ‘Das Neue Moselschlösschen’ kortbij de brug aan de kant van Traben valt op. Het is een minidorpje op zich met zijn imposante vakwerkhuis, de villa, de verblijfhuisjes en het park.
Op de Moezel kan je met de kano varen, een boottocht maken en een riviercruise doen. Een cruise over de Moezel is een ware ontdekkingsreis voor wijnliefhebbers: je bezoekt verschillende wijnhuizen waar je kan proeven van de heerlijkste moezelwijnen. Wie meer een liefhebber is van avontuur en natuur, kan prachtige wandeltochten of fietstochten maken.
Klim naar de Grevenburg ruïne
Vanuit het stadje willen we zo'n natuurwandeling maken, de bossen in: een fikse tocht naar de heuveltop met de burchtruïne Grevenburg. We staan in het midden van de brug en kijken omhoog: hoog boven ons zien we de heuvelrug met daarop de ruïne. We beslissen om onze 3,2 kilometer lange tocht volledig door het bos te doen. Met de stafkaart in de hand zoeken we onze weg naar boven. Het bos is erg dicht, en zo weten we niet of we wel verder vorderen in de correcte richting. Ondertussen genieten we van het prachtige uitzicht over de Moezel. En we klimmen verder, dan eens 100 meter naar links, dan weer 100 meter naar rechts, tot we boven zijn. Zo bereiken we de top van de heuvel. Zo’n 100 meter rechts van ons bevindt zich op een rots de ruïne van Grevenburg – we zijn toch wat afgeweken -. Deze burcht deed vroeger dienst als vestingsbouwwerk in de Europese oorlogen. In 1698 werd helaas een deel van de burcht gesloopt. Er was geen geld om de vesting te herstellen en de burcht blijft daarom tot op de dag van vandaag een ruïne. We stappen verder naar de rots. Wat een ge-wel-dig uitzicht! Vanaf hier zien we een tiental meanders van de Moezel, wel 20 kilometer ver in beide richtingen. Nu pas beseffen we hoe hoog we zijn. En dat we nog helemaal terug naar beneden moeten.
