Reportagetip: Baden in de Toscaanse zomerzon

Blikvanger is de bekende passeggiata, een brede boulevard waarlangs niet alleen indrukwekkende hotels en villa’s in onvervalste art-nouveaustijl staan, maar waar zich vooral het dagelijkse leven afspeelt. Daar leggen we ook onze Vespa’s stil, wanneer we hier aankomen na een tocht van acht kilometer uit het noordelijker gelegen Marina di Pietrasanta. Scooters? Uiteraard! Parkeren is hier een marteling. Dus gaan we gezwind mee met de flow op twee wielen. De zon staat laag en werpt een schitterend gouden licht op de indrukwekkende architecturale rijkdom.

Terwijl het strand leegloopt, lopen de terrassen vol met getaande bezoekers die - zoals het hoort - met luide stem de blijde boodschap verkondigen. Ze vergeten dat hoe meer woorden mensen gebruiken, hoe minder ze zeggen. En hoe hoger het volume, hoe lager het niveau… Maar in Italië (een land vol groepsdieren) maken ze zich daar weinig zorgen over. Nee, het schouwspel is fantastisch. Op de passeggiata flaneert men zich te pletter. Op de terrassen maakt men lawaai genre commedia dell arte en op het strand wordt gekeurd alsof het een autosalon betreft. Italianen en drama, het is me wat!

Magisch microklimaat

Viareggio en Forte dei Marmi liggen beide in de charmante Riviera della Versilia (bij uitbreiding een zone in de Golfo di Genova), die beschermd wordt door de bergen. Hierdoor is het klimaat er mild en kun je er genieten van zon en warmte. Je hebt er uitzicht op ruige bergtoppen, waar het flink kan onweren en bliksemen, terwijl er aan de kust geen spatje regen valt. Logisch dat het strandtoerisme hier met de jaren floreerde.

“En over dat tijdverdrijf valt er nogal wat te vertellen”, vertrouwt de zaakvoerder van Enoteca Alex in Marina di Pietrasanta ons ’s avonds toe. “Eerst en vooral moet je weten dat de stranden niet openbaar zijn, een regeling waarop de buitenlandse bezoekers zich nogal eens verkijken. Nee, je kunt er tegen vergoeding gebruik maken van een ligstoel, parasol en zelfs een eigen strandhuisje om je in om te kleden. En dan start het Italiaanse strandleven." Rode draad: een dag is snel gevuld als je hem niet vol probeert te proppen.” Op dat strand zijn de kernbegrippen ‘comodità e comunità’, comfort en gezelligheid.

Naar het mekka

Toplocatie aan deze rivièra is Forte dei Marmi. Dit voormalige gehucht doet de ster van de regio exponentieel stralen. Hier vind je lido’s waar je in het hoogseizoen wel 4.000 euro per maand voor twee comfortabele stoelen met bijbehoren betaalt. En dan heb je nog niets gegeten of gedronken. Maar volgens de kenners loont het de moeite. Het blijkt namelijk de beste plek van het land om te netwerken, omdat je veel kans hebt dat je naast een minister, rechter of halve popster ligt. “Bij jullie vinden rijken elkaar op het golfterrein, bij ons ontmoeten de toppers elkaar in zwembroek op het strand”, had de ober ons ’s morgens bij de cappuccino toevertrouwd. De man schenkt al jaren koffie en vergiffenis.

Dus starten we de Ferrari-rode Vespa’s en bollen naar het kraaknette strandstadje. Eerste indruk: we zijn in Saint-Tropez beland. Op het strand paraderen veel te kleine bikinietjes, in de achterliggende winkelstraatjes chic volk met dure zonnebrillen, oversized handtassen en dito shoppingdraagtassen. Ooit was dit gehucht een opslagplaats voor marmer dat in de aanpalende Apuaanse Alpen werd gewonnen. Voorheen was het een fort. Vandaag draagt het de bijnaam ‘la patria dei VIP’ omdat het al eeuwen zeer populair is onder Italiaanse en internationale beroemdheden. Hier regeert de wufte wereld van de high society. Zonnebaden doen ze in hun strakke villa’s, die door kunstenaars werden gedecoreerd. Een kleine wandeling door de autovrije binnenstad volstaat: op een paar maanden tijd maken de handelaars hier duidelijk hun geld. Zelfs de koffie heeft hier een Parijs-achtig prijskaartje.

De bergen in

Bergen die letterlijk tot de zee reiken, smeken om aandacht. Dus starten we de Vespa’s en laten we de upper class achter ons. Hun badplaats met haar lommerrijke dennenbossen ruilen we voor een rondrit door de Alpi Apuane, begroot op 80 kilometer of een halve dag rijden. Deze tocht voert ons door het hogergelegen deel van de Versilia en rond de talrijke marmergroeven. Deze bergketen herbergt namelijk een zeer fijn marmer dat vooral gebruikt wordt voor beelden en al sinds de oudheid bekendheid geniet. De ontginning werd stopgezet in de middeleeuwen, maar leefde in de renaissance weer op onder impuls van de toenmalige paus Leo X, die Michelangelo vroeg de exploitatie op zich te nemen. Amper twee kilometer buiten de kustlijn begint de slingerweg vervaarlijk te klimmen. Wanneer we Seravezza bereiken, voelen we ons niet alleen te midden van de bergen, maar we ondervinden het ook aan den lijve.

De temperatuur ligt bijna tien graden lager dan op het strand. Terwijl we het landschap aanschouwen, beseffen we ook hoe moeilijk bereikbaar dit destijds geweest moet zijn. Michelangelo was hier werkzaam van 1515 tot 1518. Hij zette de route uit die vanaf Seravezza naar de groeven leidde en waarlangs vervolgens de opgedolven marmerblokken naar beneden konden worden vervoerd. Voor ons is het slechts een extra rukje aan de gashendel. Onze 125 cc’s zoemen als bijen over het biljartlaken-strak asfalt. Via Levigliani bereiken we Arni, om van daaruit in ontelbare lussen terug af te dalen tot Massa. Hoe lager, hoe warmer, en hoe mooier het uitzicht op de zee.

Eindigen met een glas wijn

Laat in de namiddag onder een vuurrode zonsondergang bollen we Pietrasanta binnen. Het diende als inspiratiebron voor talloze kunstenaars uit de hele wereld die zich er definitief hebben gevestigd. Het was ooit een dorp met een militair karakter, vandaar het rechthoekige grondplan. We rijden meteen tot aan de Piazza del Duomo, die ondanks de afmetingen alle kenmerken van een klein pleintje heeft. Eerst genieten we van het laatste licht op de witte kathedraal S.Martino (opgetrokken in driedelig marmer). Daarna laten we ons de chianti smaken, terwijl we denken aan Fernando Botero. Deze Colombiaanse kunstenaar die hier werkte en leefde, was dé meester van de ronde, voluptueuze vormen. En ook al gaf hij gratie en lenigheid aan zwaarlijvigheid, wij zagen vanochtend andere deernes tussen de zandkorrels. En daar drinken we op! Ciao bella.