Hartstochtelijke skiërs schatten Montafon hoog in als skibestemming, net zoals liefhebbers van winterse natuurpracht. Wie ver van de skipistes door de regio trekt leert het dal op een geheel andere manier kennen. Waar je ook gaat doorheen glinsterende sneeuwvelden en betoverende bossen, de imposante toppen van de Rätikon, Silvretta en Verwall blijven steeds in je blikveld. Begeleid door de stilte en licht gekraak van de sneeuw. Je stapt op een gelijkmatig ritme: het is wonderlijk om hier geen enkel geluid dan dat van jezelf te horen. Op zo’n momenten is de mens geheel één met zichzelf.
Het is zeker aan te raden om met plaatselijke professionele begeleiders op weg te gaan. Dagelijks zijn in Montafon begeleide tochten met ski-of wandelgidsen mogelijk. Tijdens deze tochten leer je meer over de bijzonderheden en geschiedenis van het dal.
Lukas Kühlechner is berg- en skigids en geboren en getogen in Montafon. Hij vertelt: ‘Als kind al werd ik onweerstaanbaar aangetrokken door de bergen rond ons dal. Wanneer je bovenop zo’n bergtop staat: dat is een subliem gevoel, met niets te vergelijken! Wanneer ik bezoekers rondgids wil ik hen dat gevoel overbrengen, en de verbondenheid met de natuur en de tradities.’
Tussendoor kan je genieten van lekkere plaatselijke Montafon-gerechten in de ‘Gemütliche’ bergrestaurants en de berghutten met zonneterassen.
Wie graag kaas eet, zal niet kunnen weerstaan aan de traditionele ‘Montafoner Sura Kees’. Christine Fitsch en haar man zijn part-time boeren en part-time kaasmakers: ‘Onze oorspronkelijke Sura Kees was te intens qua smaak. Dat hebben we dan verder verfijnd naar een mildere en kwarkachtige variant, met een laag vet- en cholesterolgehalte. Het doet echt veel plezier als je de mensen ziet genieten van onze kaas. Intussen treedt onze zoon Daniel al in onze voetsporen, zo blijven de traditie en de familie-activiteiten verder bestaan.’
De Montafoner dalbewoners ontvangen je steeds met hartelijke gastvrijheid, dat is eigen aan de streek. Die aangename nabijheid hoor je overal: de ‘U’-vorm kennen ze niet, steeds gebruiken ze ‘Jij’.
Dat onbekommerde geluk heeft ook de grote schrijver Ernest Hemingway in Montafon leren kennen. Hij verbleef in Schruns in de winter van 1925/1926: dronk, speelde kaart met jagers, boeren en baronnen en leerde ook skiën. Hij genoot van het klimmen en skiën, en bovenal van de warme opvang en het oprechte gezelschap. Voor hem betekende Montafon vrij, onbekommerd geluk. Op het dorpsplein van Schruns staat er tegenwoordig een bronzen beeld van Hemingway, die schreef: ‘Tijdens de Kerst in Schruns was de sneeuw zo wit, dat het pijn deed aan je ogen, als je vanuit het wijnlokaal naar buiten keek en zag hoe de mensen uit de kerk naar huis liepen.’
